Mijn eerste beroepsactiviteit was leraar lager onderwijs. Vijf jaar lang heb ik de derdegraadsklas in een Freinetschool begeleid. En ook al heb ik het niet lang uitgezongen binnen de schoolmuren, “leren” heeft me nooit meer los gelaten. Als trainer, als moeder, als lid van een schoolbestuur.
In mijn trainingen gaat dan ook veel aandacht, impliciet en expliciet, naar het leerproces (individueel en van de groep).
Leren houdt voor mij steeds het midden tussen bijleren en afleren. Welke patronen, gewoontes en overtuigingen laat je los om met nieuwe ogen naar iets te kunnen kijken?
Improvisatietheaterprincipes zijn in al mijn trainingen overduidelijk aanwezig. Zowel in de inhoud als in de vorm. Niet omdat ik denk dat dat de enige sleutel is, wel omdat dat iets is waar ik expert in ben en ontzettend graag inzet.
In een leerproces is eigenaarschap essentieel. Oefeningen, principes of modellen zijn slechts een medium om jouw eigen leren te activeren en te verdiepen. Verwacht van mij geen toolkits. Modellen zal ik bij momenten en met plezier hanteren om onze linkerhersenhelften gerust te stellen, in alle verwennerij die ik in trainingen wil bieden aan de rechterhersenhelft en aan het hartbrein. Omdat leren dynamisch is en de lerenden (inclusief de trainer) ook invloed hebben op de leerstof, krijg je eventuele hand-outs altijd achteraf. Deze zijn dan een verslag en het verhaal van wat ontstond.
Mijn aanpak is ervaringsgericht. Als we het kunnen doén en beleven, zullen we het nooit enkel theoretisch benaderen. Ik geloof hard in spel als sterke simulatieruimte voor “het leven”. Als je een half uur naar een jong kind kijkt weet je genoeg.
Ik heb veel (zware) allergieën op aspecten van ons onderwijssysteem, en de grootste is wel die aan de eindeloze opdeling in juist en fout. Een denkmodus die zo beperkend is wegens klakkeloos in zoveel contexten toegepast als énige denkmodus. De vraag wat juist is en wat het meest realistisch is interesseert me zelden. In een onvoorspelbare wereld (doorspekt met hardnekkige illusies van voorspelbaarheid) is het versterkend en bevrijdend te leren denken, voelen en handelen in mogelijkheden. In opties. Dat maakt ons zoals schrijver en wetenschapper Nassim Nicholas Taleb het noemt: antifragiel.